… καλό ξημέρωμα στα δροσερά περβόλια των φαντασιακών σας θεωρήσεων, εκεί που οι Έλληνες προαιρετικά θα διδάσκονται την ιστορία τους, ενώ υποχρεωτικά θα κάθονται να ακούνε τις «επιστημονικές» θεωρίες, των θεατών της.
Θα νοιώθετε αδικημένη φαντάζομαι αλλά αυτό συμβαίνει πάντα σε όλους αυτούς που προσπαθούν να αδικήσουν χωρίς αντίχτυπο. Συμβαίνει σε όλους αυτούς που προσπαθούν να βάλουν ταμπέλες στην πραγματικότητα και να τις κολλήσουν στο κούτελο των άλλων.
Ευτυχώς, δεν καταφέρατε να ξαναγράψετε την ιστορία μας, αν και πιστεύω ότι θα έχετε αφήσει άξιους αντικαταστάτες για να συνεχίσουν το έργο σας. Θα έχουν την ίδια τύχη. Είμαστε ξεροκέφαλοι εμείς, δεν μας νοιάζει πως λέγεται αυτό για το οποίο πολεμάμε, μας αρέσει να πολεμάμε. Δεν μας νοιάζει που την μιλάμε λίγοι ετούτη εδώ τη γλώσσα, μας αρκεί που δανείζουμε λέξεις στις άλλες γλώσσες για να μπορούν οι άνθρωποι να συνεννοηθούν. Έτσι έχουμε μάθει, κυρία Δραγώνα, από τους παππούδες μας, να πιστεύουμε σε λάθος οράματα και να συντηρούμε απατηλούς μύθους, γιατί μας δίνουν κουράγιο να παλέψουμε τη σύγχρονη πνευματική φτώχεια που μας επέβαλαν οι θεωρητικοί σας.
Δεν έχουμε σκοπό να διαπραγματευτούμε τον αυτοπροσδιορισμό μας με κανέναν, πόσο μάλλον με κάποιους που αυτοπροσδιορίζονται ως μοναδικοί γνώστες της αλήθειας. Έλληνες είναι εκείνοι που νιώθουν Έλληνες όπως Αμερικανοί είναι εκείνοι που νιώθουν Αμερικανοί - ξέρετε εσείς .
Τι εμποδίζει έναν Έλληνα να πεθάνει, ας πούμε, για την Τασμανία όταν θεωρεί ότι υπερασπίζεται πάτρια εδάφη; Τι εμποδίζει εμένα να υπερασπίζομαι τη μάνα μου, παρόλο που γνωρίζω ότι εκδίδεται; Είμαστε οπισθοδρομικοί και «κολλημένοι» τι να κάνουμε; Άλλωστε, όσοι με τον χάρο γίναν φίλοι, με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλι, στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι, πάντα γελαστοί … και γελασμένοι, κυρία Δραγώνα. Όπως λέει και ο Άλκης Αλκαίος, σε ένα ποίημα - τραγούδι του, που ευτυχώς δεν είχε την έμπνευση να το γράψει στα Αγγλικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου