Οι αντιδράσεις που εμείς «περιμένουμε» (!) καθισμένοι στον καναπέ μας απέναντι από μια τηλεόραση που παίζει «καραγκιόζη», με το «απαγορευμένο» μας τσιγάρο στο χέρι, στη Γαλλία έφτασαν. Τα συνδικάτα ξεσηκώθηκαν, οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους, οι φοιτητές στάθηκαν στο πλευρό τους, και οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες, καταλαβαίνοντας την αναγκαιότητα των κινητοποιήσεων, συμπαραστέκονται.
Οι Γάλλοι μπορούν να καταλάβουν ότι όταν απειλούνται τα δικαιώματα μιας κοινωνικής ομάδας σύντομα θα απειλούνται και τα δικαιώματα κάποιας άλλης που θα είναι η δική τους. Κάτι που στην Ελλάδα μοιάζει να μην μπορεί να γίνει κατανοητό.
Από την άλλη μεριά, εκείνοι κάτι μπορεί να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους,
κάποια εναλλακτική πολιτική λύση δηλαδή, που εμείς δεν έχουμε.
Παρόλο που η κυβέρνηση δεν μπορεί να πείσει κανέναν ότι δεν μας ξεπούλησε, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την αντιπολίτευση. Δεν μπορεί να πείσει κανέναν ότι δεν θα συνεχίσει να μας ξεπουλάει αν αναλάβει.
Είναι σοβαρό το αδιέξοδο αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε, πρέπει να κατέβουμε στο «γήπεδο»,
και να διεκδικήσουμε μια λύση ανάγκης, είναι ανάγκη, ήδη χάνουμε 40 – 0 από τους Γάλλους πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου