ΤΙ ΠΟΥΛΑΜΕ.

Εάν δεν καταλαβαίνουν τα παπαγαλάκια τι πουλάμε αφήνοντας να περάσει ο αγωγός ΤΑΡ από την Ελλάδα, πουλάμε το σπίτι του Τάκη Χατζή, της Άννας Παναγιωταρέα και του Νίκου Ευαγγελάτου, διότι από εκεί αποφασίσαμε να περάσουμε τον αγωγό. 

ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.

Εδώ είναι μύθος το φανερό σχολειό, το κρυφό δεν θα είναι; 

ΠΑΡΑΣΗΜΟ ΣΤΟΝ «ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ» ΤΗΣ COSCO.

Κατά τα άλλα ήταν γελοίοι οι συνταγματάρχες της χούντας που παρασημοφορούσαν εφοπλιστές και επιχειρηματίες. 

ΑΠΕΧΘΕΣ – ΕΠΑΧΘΕΣ.

Απεχθές είναι το πολιτικό πρόσωπο που δεν ξέρει ότι το χρέος που έχει δημιουργηθεί κάτω από δυσμενείς όρους για τον οφειλέτη λέγεται επαχθές.

ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.

Η Μακροοικονομική εξετάζει την οικονομία ως σύνολο. Στόχος της είναι να εξηγήσει τις οικονομικές αλλαγές που επηρεάζουν έναν μεγάλο αριθμό νοικοκυριών, επιχειρήσεων και αγορών συγχρόνως.

Η Μικροοικονομική εξετάζει πως τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις λαμβάνουν τις αποφάσεις τους και πως αλληλεπιδρούν μεταξύ τους στις αγορές.

@ Αυτά. 

ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ.

 Προσπαθεί να εξηγήσει η ΔΗΜΑΡ την στάση της και σέρνονται τα έρημα τα στελέχη της από κανάλι σε κανάλι λέγοντας διάφορες ακατάληπτες ασυναρτησίες. Σαν να μην φτάνει αυτό που κάποιος φωτισμένος από αυτούς είπε αλλά οι σύντροφοί του δεν κατάλαβαν.

«Δώσαμε το χέρι μας στον Βενιζέλο και μας λείπουν τρία δάχτυλα» είπε ο άνθρωπος και τα είπε όλα αλλά όχι στους υδροκέφαλους ομοϊδεάτες του.  

ΣΤΑ ΔΗΜΑΡΑΚΙΑ.

Παλιά λέγαμε, πέθανε και πήγε στα θυμαράκια, τώρα θα λέμε πέθανε και πήγε στα ΔΗΜΑΡΑΚΙΑ. 

ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ.

Ο Κώστας να είναι Θεός, η Μαρία να είναι Θεά, το παγωτό να είναι έξοχο, το φαγητό να είναι μαγικό, το αστείο να είναι αξεπέραστο, το παιδί να είναι τετραπέρατο, το σίριαλ να είναι κορυφαίο, το τραγούδι να είναι ανεπανάληπτο, το τοπίο να είναι μοναδικό και η βλακεία σας, ανυπέρβλητη. 

ΚΟΡΗ ΜΟΥ.

Αν το μπλουζάκι που κυκλοφορεί στο facebook, ο πατέρας σου το θεωρεί «έξυπνο», ο πατέρας σου είναι ένας μαλάκας και μισός. Δεν χρειάζεται να περιμένεις μέχρι τα τριάντα για να το καταλάβεις. 

ΑΦΩΝΟΣ.

Δεν γράφεις, τι να γράψεις; Από που να αρχίσεις και γιατί ποιο πράγμα να μιλήσεις. Η θλίψη καταλαμβάνει τα πάντα. Η γελοιότητα αδιέξοδη.

Οι ερμηνείες, στα όρια της σχιζοφρένειας.

Αναξιοπρεπείς, ακατάλληλοι, ημιμαθείς, αλαζόνες, ιδιοτελείς, ένα τσούρμο που περιφέρεται σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, προσβάλει και προσβάλλεται ταυτόχρονα υποδυόμενο την εξουσία.

Για ποιον να γράψεις και ποιον να περιγράψεις;

Απερίγραπτοι από την κορυφή της ιεραρχίας μέχρι το τελευταίο κομματικό στέλεχος.

Οι εφεδρείες; Για να τραβάς τα μαλλιά σου.

Οι νέοι χειρότεροι, πιο φανατικοί, πιο αρτηριοσκληρωτικοί από τους παλιούς, βασιλικότεροι του βασιλέως.

Το προσωπικό συμφέρον, θρησκεία. Το κοινό καλό, ανέκδοτο.

Τα πάντα θυσία στα συμφέροντα.  Πάση θυσία στην εξουσία, για ένα μήνα, για δύο, δεν έχει σημασία.

Διαφωνούν αλλά παραμένουν, αντιλαμβάνονται αλλά περιμένουν, θα ούρλιαζαν αλλά σωπαίνουν. Προπάντων δεν ντρέπονται.