ΤΙΤΑΝΟΕΥΑΓΓΕΛΟΛΟΓΙΟΤΑΤΟΣ

Νέος θρίαμβος της πολιτικής ιδιοφυΐας «Ευάγγελος». Το χαστούκι που έφαγε από τον Μίκη Θεοδωράκη άστραψε και στα μάγουλα σύσσωμης της συγκυβέρνησης των Καγκελαριοσφουγγοκωλάριων.

Με γνώμονα τον εαυτό του που θα σηκωνόταν και από τον τάφο για να γίνει Πρόεδρος, ούτε στιγμή δεν σκέφτηκε ότι η πρόταση αυτή μπορεί να του σκάσει στα χέρια σαν χειροβομβίδα και να πάρει και τους υπόλοιπους πανγελοιοξεφτιλότατους συνοδοιπόρους του.

Τόση πολιτική διορατικότητα που δεν σκέφτηκε να βάλει κάποιον να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις του Θεοδωράκη πριν να ανοίξει το στόμα του;

ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ.

Πόσες φορές έχει ακούσει ο υπουργός Οικονομικών την έκφραση… ρε Στουρνάρα,  α ρε Στουρνάρα, και την έχει συνηθίσει;

ΠΙΣΙΝΕΣ.

Βρε μόνο να τις ζεστάνουν; Ας βράσουν κι αυγά άμα θέλουν. 

ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ Ο ΑΦΘΩΝΙΤΗΣ.

Είπε:

Ακούω κάποιους αφελείς να δηλώνουν ότι θα συνεργαστούν με το διάολο και αναρωτιέμαι, δεν έχουν μάθει τόσα χρόνια ότι ο διάολος είναι πάντα με τους άλλους;

ΚΑΛΕΣ… ΓΙΟΡΤΕΣ.

Με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, υπουργικές αποφάσεις και αναθεωρητικές εγκυκλίους, από την Φάτνη στον Γολγοθά με διαδικασίες εξπρές. Για την Ανάσταση δεν βιαζόμαστε. 

ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ.

Υπάρχουν τσογλάνια, υπάρχουν και τσογλαναραίοι.

ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΑΦΡΑΣΗ.

Ψωμί, Ελιά Και Βαγγέλη Βασιλιά.

ΠΑΣΟΚ

Ο πνιγμένος από το περουκίνι του πιάνεται. 

ΤΡΙΑ ΒΗΜΑΤΑ ΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ;

Είναι αλήθεια αυτό που μας λένε τα παπαγαλάκια της τηλεόρασης ή πρόκειται για προπαγάνδα με την λεπτομέρεια σε όλο της το μεγαλείο;

Είναι αλήθεια ότι κάνουμε τρία βήματα μπρος και δύο πίσω που σημαίνει ότι σε κάθε προσπάθεια πάμε ένα βήμα μπροστά ή κάνουμε δύο βήματα μπρος και τρία πίσω οπότε σε κάθε προσπάθεια πάμε και ένα βήμα πίσω;

Εσείς τι λέτε; 

ΕΙΝΑΙ ΜΕΝΤΙΟΥΜ;

Αυτός που ευχήθηκε στον Βενιζέλο, καλή τύχη στις δικαστικές περιπέτειες που θα έχει στο μέλλον, είναι μέντιουμ ή βουλωμένο γράμμα διαβάζει; 

ΦΤΟΥ ΣΚΟΡΔΑ ΣΤΟΝ ΣΚΟΡΔΑ.

Βρε τι λεβέντης είναι αυτός, τι Κολοκοτρώνης; Φίλος του άλλου Καραϊσκάκη του Χατζηδάκη.

Δυναμικός, ουσιαστικός, αμείλικτος απέναντι στις προκλήσεις, κεραυνός και καταπέλτης εναντίον των αντιπάλων, ο φόβος και ο τρόμος της Τρόικας. Φτου σκόρδα να μην τον ματιάσουμε τον Σκορδά. 

Άμα τον αφήσεις αυτόν να περάσει μόνος του το δρόμο…

ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΑΜΟΚ.

Οι «φέροντες τας αμαρτίας τους κόσμου» συνεδριάζουν μετά τους ιλίγγους για να κοροϊδέψουν ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί το Πρόσωπο. Το Πρόσωπο θέλει να πάρει διαβεβαιώσεις ότι το θερμοσίφωνο είναι αναμμένο και πως οι σύντροφοι δεν θα τον αφήσουν με τις σαπουνάδες. Μπορεί να κάνουν πλάκα σε μας αλλά μεταξύ τους το δούλεμα που πέφτει φτάνει στα όρια της παράκρουσης. 

ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΠΟΥ ΠΕΦΤΟΥΝ.

Μπορεί χιλιάδες συμπολίτες μας να πέφτουν αναίτια θύματα της πολιτικής των ανδρεικέλων. Μπορεί να μεγαλώνει ο αριθμός αυτών που άστεγοι ψάχνουν στα σκουπίδια για να χορτάσουν την πείνα τους. Μπορεί εκατοντάδες μέχρι χθες νοικοκυραίοι, να σύρονται με χειροπέδες στα κρατητήρια της αστυνομίας.  Παράλληλα όμως δεκάδες από αυτούς που ήταν μέχρι χθες κάστρα απόρθητα στην συνείδηση του κόσμου, γκρεμίζονται σαν τσίγκινες παράγκες από τον άνεμο της αγανάκτησης.

Αυτοί οι δήθεν σπουδαίοι, φωτισμένοι, ευφυείς και αναντικατάστατοι, μαδάνε σαν αρρωστιάρικα κοτόπουλα μπροστά στα μάτια του κόσμου καθώς η πραγματικότητα περνάει σαν τρένο ανάμεσα τους και τους σκορπάει τρομοκρατημένους.

Όλο και πιο πολλοί γίνονται εκείνοι που καταλαβαίνουν πόσο πικρά έχουν εξαπατηθεί από τους ανεπαρκείς σαλτιμπάγκους και τα κουδούνια τους.  

Τα κάστρα που είχαν στο μυαλό τους δεν είναι παρά προσόψεις σκηνικών που αρκεί να τραβήξεις ένα καρφί για να σωριαστούν ανάμεσα στη σκόνη του μύθου τους, δεν είναι παρά κάστρα μπογιατισμένα πάνω σε τεράστιους όγκους φελιζόλ που φτάνει ένας άνθρωπος για να τα πετάξει από το λόφο στο ποτάμι, δεν είναι τίποτα άλλο παρά κάστρα ερείπια κοινωνικά κρυμμένα πίσω από την ομίχλη της άγνοιας.

Όλο και πιο πολλοί γίνονται εκείνοι που καταλαβαίνουν πόσο πιο ασήμαντοι από τους ίδιους είναι οι άνθρωποι που οδήγησαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα την χώρα στα αδιέξοδά της.

Και αρκεί ένας δικαστής να τιμήσει τον όρκο του, ένας δημόσιος λειτουργός να νιώσει ντροπή, ένας αξιωματούχος να ακούσει το φιλότιμό του, για να δουν και οι υπόλοιποι τους «βασιλιάδες» τσιτσίδι στην μέση του δρόμου.

Τα κάστρα της φαντασίας μας πέφτουν, αργά, αλλά πέφτουν, χωρίς θόρυβο, χωρίς

φωτιές, χωρίς κριούς και μηχανές, χωρίς καν να τα ακουμπήσει κανείς.