Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010
Τύχη...
*Παραφράζοντας τον Καβάφη γράφουμε για τον δυσαρεστημένο Έλληνα πρωθυπουργό: Τι συμφορά, ενώ είσαι γεννημένος για τα σπουδαία και δυνατά, η άδικη τύχη σου πάντα ενθάρρυνση και επιτυχία να σου αρνείται.
Και τι φρικτή η μέρα που εκλέχτηκες πρωθυπουργός μιας φτωχής και αδύναμης χώρας, χωρίς μέλλον και προοπτική, και να 'σαι ο κυβερνήτης άχρηστων δημοσίων υπαλλήλων και άλλων διεφθαρμένων ανθρώπων... Και αφήνεσαι και πας οδοιπόρος στην Ευρώπη που ευσπλαχνικά σε βάζει στην αυλή της και σε ακούει, και σου δίνει ελπίδα διότι από τη χώρα σου θα βγάλει κέρδη... και εσύ ανακράζεις με λύπη και απόγνωση: Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα! Οι λυγμοί δεν φτάνουν. Αλλα ζητάει η καρδιά σου. Τον έπαινο των εταίρων σου, τα εύγε και τα ζήτω, την αναγνώριση της καλής προσπάθειας (αλίμονο έμεινες μόνο στην προσπάθεια), να στήσουν τον ανδριάντα σου στην αγορά, ένα ίδρυμα με τ' όνομά σου. Αυτά πώς θα στα δώσει η Ευρώπη; Και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάνεις;» Διονύσης Σταμάτης
Βόλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου