Γράφει ο Μιχάλης Αβατάγγελος.
Κοιτάζοντας το video από το ξυλοδαρμό του πρώην υπουργού Χατζηδάκη, τον έφερα στο μυαλό μου να διηγείται σε κάποια εκπομπή ιστορίες από τα φοιτητικά του χρόνια και να λέει πόσο όμορφα περνούσαν αυτός και οι φίλοι του παίζοντας ΠΑΝΤΟΜΙΜΑ και πόσο γελούσαν με αυτό το παιχνίδι.
Με θυμάμαι να σχολιάζω με πίκρα, την μοίρα που μας έγραψε
να βρεθούν στην εξουσία άνθρωποι που θα έφτανε να σκάσει δίπλα τους ένα μπαλόνι για να σταματήσουν το τρέξιμο, στη Λάρισα.
Με θυμάμαι να αναρωτιέμαι αν μπορεί αυτό το είδος των ανθρώπων να συλλάβει το μέγεθος των ημερών που ζούμε και αν αντιλαμβάνονται ότι δεν πρόκειται για εικονική πραγματικότητα.
Σήμερα τον έβλεπα αιμόφυρτο με το βλέμμα χαμένο να φυγαδεύεται ανάμεσα σε βρισιές και κατάρες και αναρωτιόμουν αν πραγματικά φταίει κάποιος που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη βούρτσα από το αρνάκι άσπρο και παχύ της μάνας του καμάρι.
Αναρωτιόμουν τι είναι αυτό που κάνει αυτούς τους ανθρώπους να νομίζουν ότι η πολιτική είναι επιτραπέζιο παιχνίδι και ο μόνος κίνδυνος είναι να τους «πιαστεί» το δάχτυλο στο τάβλι.
Μου διαφεύγει ποιος ήταν αυτός που ζητούσε προ ημερών από τους υπουργούς να κατέβουν στο λαό και να μιλήσουν μαζί του για τα προβλήματά του, αλλά δεν έχει σημασία ποιος ήταν, σημασία έχει ότι δεν έχουν την αίσθηση της πραγματικότητας.
Θλιβερές οι σημερινές εικόνες αλλά το θλιβερότερο είναι πως πως δεν περνάει από το μυαλό τους ότι τις προκάλεσαν οι ίδιοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου