Την ώρα που ο Jeffrey ο τρομερός, των Ελλήνων ο πρωθυπουργός, προέτρεπε τους βουλευτές του να κατεβούν στα καφενεία και να συνομιλήσουν με τους πολίτες, ο προκάτοχος του Κωνσταντίνος Σημίτης, δεχόταν καθ’ οδόν φραστική επίθεση από πολίτες
και φυγαδευόταν από άντρες της ασφάλειας σε γειτονικό κτήριο για να σωθεί.
Θα μπορούσε να είναι αστείο αν δεν ήταν τόσο σοβαρό. Αν δεν ήταν ατράνταχτη απόδειξη της αδυναμίας του ίδιου και της κυβέρνησης του να αντιληφθούν το μέγεθος της κοινωνικής οργής που έχουν προκαλέσει.
Της αδυναμίας να αντιληφθούν ότι για να επισκεφθεί ένας βουλευτής της κυβέρνησης καφενείο, πρέπει να τον συνοδεύουν οι ειδικές δυνάμεις, όχι της αστυνομίας πλέον αλλά του στρατού.
Εκείνοι βέβαια που είναι πραγματικά για κλάματα, είναι οι ίδιοι οι βουλευτές του, που τον ακούνε κι αντί να αρχίσουν να τραβάνε τα μαλλιά τους και να βγάζουν τα ρούχα τους, του επισημαίνουν ότι δεν έχουν τηρηθεί οι προεκλογικές δεσμεύσεις.
Τι πιστεύουν δηλαδή; Ότι εκείνος δεν ξέρει ότι άλλα είπε και άλλα έκανε; Ότι δεν θυμάται τι έλεγε για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, πριν από ενάμιση χρόνο;
Ότι δεν ξέρει πως η SIEMENS χρηματοδοτούσε το ΠΑΣΟΚ;
Ότι δεν κατάλαβε ότι μόλις διέγραψε ένα μέλος της σοσιαλιστικής διεθνούς που ο λαός του το έδιωξε από τη χώρα ακριβώς επειδή την ισοπέδωσε λειτουργώντας ως μονάρχης πρωθυπουργός;
Τους αρέσει να κοροϊδεύονται μεταξύ τους; Ωραία. Ας κατέβουν στα καφενεία λοιπόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου