Γράφει ο Μιχάλης Αβατάγγελος.
Θα ματώσουν μας λένε και μας ξαναλένε αλλά στην πραγματικότητα τρυπάνε το
δάχτυλό τους με την ακίδα του μετρητή για το ζάχαρο.
Δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει
και δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει αυτό που λένε, διότι δεν έχει χρειαστεί ποτέ να το κάνουν.
Το τελευταίο τους χαστούκι οι περισσότεροι το έχουν φάει από την μάνα τους και
ελάχιστοι πια απ’ αυτούς από κανένα μπάτσο στο Πολυτεχνείο.
Από εκεί και πέρα όπου και να σκοντάψανε, είχε χαλί από κάτω.
Μολότοφ έχουνε δει από την τηλεόραση κι όταν φτερνίζονται υπάρχει πάντα κάποιος δίπλα τους να τους προσφέρει χαρτομάντιλο.
Δηλώνουν πως είναι αποφασισμένοι να ματώσουν αλλά δεν ξέρουν τι λένε.
Αυτοί που κοίταζαν τον εχθρό στα μάτια όταν τον έσφαζαν, ήταν κάτι αγράμματοι από το παρελθόν που η ανάμνηση τους, τους προσβάλει, παρόλο που κατάφεραν, τέλος πάντων να κάνουν μια επανάσταση, γιατί δεν μπορούσαν να οραματιστούν την παγκοσμιοποίηση.
Κύριοι τα αστεία έχουν τελειώσει, και στο κάτω – κάτω τα προνόμια είχαν ανέκαθεν το κόστος τους.
Ρωτήστε κάποιον που ξέρει πως είναι να ματώνεις για να σας εξηγήσει και μπείτε στη διαδικασία να ματώσετε κανονικά.
Ματώστε σήμερα για να μην ξαιμάξετε αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου