ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΥΣΠΕΙΡΩΘΗΚΕ Η ΜΠΕΣΑ.

Γράφει ο Μιχάλης Αβατάγγελος.

Όσες αναλύσεις και να κάνει κανείς για το αποτέλεσμα των επαναληπτικών εκλογών στον Πειραιά αν δεν συμπεριλάβει την ιδιαιτερότητα του τοπικού εκλογικού σώματος, θα πέσει έξω.

Η προσπάθεια να «αποκαλυφθούν» πολιτικές δυνάμεις που με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, στήριξαν Μιχαλολιάκο, είναι σαφές ότι γίνεται από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν την ιδιοσυγκρασία των Πειραιωτών ή κρίνοντας εξ ιδίων, θέλουν να πιστεύουν ότι τέτοιοι Πειραιώτες δεν υπάρχουν πια.

Ο Μιχαλολιάκος, μεγαλόστομος και ασυνάρτητος , άφηνε αδιάφορο έναν μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων, που η εκλογή του δεν τους έκανε ούτε ζέστη, ούτε κρύο.

Δεν συνέβη όμως το ίδιο με τον Μίχα. Ο Μίχας, συνεργός στην αρχή, στα παιχνίδια που έπαιζε η κεντρική εξουσία, στην πλάτη του Φασούλα, αποφάσισε κάποια στιγμή να γίνει πρωταγωνιστής, και προσπάθησε να πιστωθεί την απομάκρυνση του.

Αυτό ενόχλησε τους Πειραιώτες, που παρά τις όποιες
ενστάσεις τους, απέναντι στο πρόσωπο του νυν δημάρχου, η ανήθικη συμπεριφορά απέναντι του, τους αφύπνισε το φιλότιμο.

Έτσι κι αλλιώς θεωρούσαν τον Μίχα καιροσκόπο που εκμεταλλεύτηκε χρονικές συγκυρίες για να αναρριχηθεί και η μετέπειτα αλαζονική συμπεριφορά του, απλώς  επιβεβαίωσε την θεωρεία τους.

Εντελώς φυσιολογικά οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι δεν έχει σημασία ποιος θα είναι δήμαρχος του Πειραιά, αρκεί να μην είναι ο Μίχας.

Το αποτέλεσμα, κόλαφος για όσους ξεπερνώντας τους ηθικούς ενδοιασμούς τους, συμπαρατάχθηκαν με τον Μίχα, δικαιώνει τους ρομαντικούς.

Εκείνοι, που η υπαρξιακή τους ανασφάλεια, τους οδήγησε σε ψυχαναγκαστική υποταγή στην παράταξη, μπορούν να κλάψουν με την ησυχία τους, υπάρχει χρόνος.