Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ

Γράφει ο Μιχάλης Αβατάγγελος

Είναι μια παγίδα που πέφτουν και ξαναπέφτουν εδώ και πολλά χρόνια οι υποψήφιοι δήμαρχοι, που θεωρούν καλό προεκλογικό επιχείρημα την καθαριότητα.

Βλέπουν το τυρί, που είναι ο εντυπωσιασμός που προκαλεί στους ψηφοφόρους η αναφορά στην καθαρή πόλη αλλά δεν βλέπουν τη φάκα, που είναι η πολυπλοκότητα

του θέματος. Έχοντας άγνοια για το πώς λειτουργεί το σύστημα, υιοθετούν ιδέες συμβούλων που μοιάζουν πρωτοποριακές αλλά στην πραγματικότητα είναι ανέφικτες και προκαλούν θυμηδία σε όσους γνωρίζουν.

Εκείνοι που γνωρίζουν βέβαια, σωπαίνουν, διότι αποτελούν μέρος του συστήματος και σε καμιά περίπτωση δεν θέλουν να ξεβολευτούν.

Είναι αυτοί που δουλεύουν λιγότερο από τρεις ώρες την ημέρα αλλά λαμβάνουν στο ακέραιο το μισθό τους και έναν εξωπραγματικό αριθμό υπερωριών.

Το αποτέλεσμα είναι, όταν οι δήμαρχοι έρχονται στην εξουσία, να βρίσκονται μπροστά
σε ένα πραγματικό αδιέξοδο και να  εισπράξουν το μένος των

«κακομαθημένων» πολιτών. Τους πολίτες αυτούς όμως, τους έχουν «κατασκευάσει» οι ίδιοι.

Ακόμα κι αν κατάφερναν να ελέγξουν το συντεχνιακό καθεστώς που αναγκάζει τις υπηρεσίες της καθαριότητας να υπολειτουργούν, ελάχιστα θα κατάφερναν. Το «παιχνίδι» της καθαριότητας, χωρίς την συμμετοχή των πολιτών, είναι από χέρι χαμένο. Στους πολίτες αυτούς όμως έχει «καλλιεργηθεί» η αίσθηση ότι τα απορρίμματα που παράγουν οι ίδιοι, αφορούν άλλους. Διότι προεκλογικά κανείς δεν τους λέει ότι για να καθαρίσει μια σύγχρονη πόλη, η συμβολή τους είναι απαραίτητη.

Οι πολίτες σχηματίζουν την εντύπωση ότι η ευθύνη τους φτάνει μέχρι του σημείου να τοποθετήσουν τα σκουπίδια τους μέσα ή δίπλα σε έναν κάδο.

Αγνοούν την διαδικασία αποκομιδής και περίπου φαντάζονται ότι μαγικές δυνάμεις, εξαφανίζουν τα απορρίμματά τους, στο υπερπέραν.

Θα έχετε προσέξει την μόνιμη τους επωδό ότι η πόλη βρωμάει. Βρωμάει όμως σε σχέση με ποια; Με τη Βιέννη της Αυστρίας; Διότι στην Ελλάδα, και η Αθήνα βρωμάει και ο Πειραιάς, και η Θεσσαλονίκη και η Πάτρα και η Λάρισα και για τις χωματερές που διατηρούμε πληρώνουμε εξοντωτικά πρόστιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρόλα αυτά, οι δήμαρχοι συνεχίζουν να πέφτουν στην ίδια παγίδα, χαϊδεύοντας τα αυτιά των πολιτών προεκλογικά και αδιαφορώντας για την «εκπαίδευση» τους μετεκλογικά. Δικαίως λοιπόν, όταν έρχεται η ώρα να ζητήσουν την ψήφο τους, αντιμετωπίζονται σαν δημαγωγοί που προσπαθούν για άλλη μια φορά να τους εξαπατήσουν.