ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτα, ακουστεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες με φωνές –
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μην ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό...
σαν θαρραλέος,
αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων μην γελαστείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό σαν θαρραλέος
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοιαν πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, άλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυση τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρετά την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
@ Αφιερωμένο σε αυτούς (και κυρίως σ' αυτές) που θεωρούν ότι τους προσδίδει βαρύτητα η παράφραση των ποιημάτων του Καβάφη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου