Ο κόσμος το έχει τούμπανο ότι στο στράτευμα γενικώς και όχι μόνο στη σχολή Ευελπίδων, στα πλαίσια της εκπαίδευσης ακούγονται κάθε είδους ύμνοι και τραγούδια, χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα που η «δημοκρατία» θα μπορούσε να το θεωρήσει ύποπτο.
Κάποιοι κάνουν ότι δεν το ξέρουν και κάποιοι άλλοι ακόμα χειρότερα το αγνοούν.
Σε όσους το αγνοούν, μπορούμε να ευχηθούμε καλό ξημέρωμα, οι υπόλοιποι είναι υποκριτές.
Αλλά για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους,
πρέπει όλοι αυτοί να αντιληφθούν ότι το politically correct που προσπαθούν να πουλήσουν – εντελώς γελοία μέσα στο κοινωνικοπολιτικό αλαλούμ της χώρας – στο στρατό δεν μπορεί να έχει καμία εφαρμογή.
Η ψευτοκουλτούρα της πολιτικής μπερδεύει δύο έννοιες που δεν μπορούν να ταιριάξουν, «λουκουμόσκονη» και «ξιφολόγχη».
Οι στρατιωτικοί εκπαιδεύονται για να πολεμήσουν, όσο κι αν κάποιοι το θεωρούν ανύπαρκτο ενδεχόμενο. Να σφάξουν, να κάψουν, να πυροβολήσουν να κρεμάσουν να γδάρουν. Διότι αυτά συμβαίνουν στον πόλεμο κι ας ανατριχιάζουν οι διανοητές της σαχλαμάρας.
Είναι σίγουρο ότι θα προτιμούσαν να τραγουδούν οι Ευέλπιδες, τραγούδια του Σάκη Ρουβά αλλά τότε θα ήταν περιττά τα σπαθιά και τα τουφέκια. Θα χρειάζονταν απλώς μερικά φτερά ξεσκονίσματος και μερικές ποδιές καθαρίστριας σε αντικατάσταση των στολών.
Μόνο που τότε θα πρέπει να κοπούν οι συναθροίσεις «υψηλού» διαλογισμού που τόσο τους αρέσει να παρευρίσκονται και να αναπτύσσουν τις θεωρίες της σοκολατένιας επανάστασης. Διότι τότε δεν θα υπάρχουν κάποιοι στα σύνορα με το οπλοπολυβόλο παρά πόδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου