Του Μιχάλη Αβατάγγελου
Εκείνοι μπορεί να μην έχουν σκοπό να βάλουν κόκκινες γραμμές. Δεκτό. Μπορεί
να θέλουν να συνεχίσουν χωρίς κανέναν έλεγχο την πορεία προς την «σωτηρία» της χώρας. Δεκτό κι’ αυτό.
Εμείς όμως δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι. Δεν πιστεύω να πιστεύουν κάτι τέτοιο; Κάτι πρέπει να κάνουμε.
Να δεχθούμε λοιπόν, ότι πρέπει να λειτουργήσουμε δημοκρατικά και να μην προκαλέσουμε ούτε κοινωνικές αναταραχές, ούτε συντεχνιακούς εμφύλιους, ούτε καταστροφή οποιασδήποτε περιουσίας, κρατικής ή ιδιωτικής.
Ωραία, ας μας πούνε λοιπόν
πότε πιστεύουν εκείνοι, ότι πρέπει να αντιδράσουμε.
Πότε πρέπει κατά τι γνώμη τους να βγούμε στους δρόμους για να ανατρέψουμε όποια κυβέρνηση και αν είναι τότε στην εξουσία και να εγκαλέσουμε τα μέλη της. Ας βάλουνε εκείνοι τις κόκκινες γραμμές τις δικές μας.
Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι μέχρι εκείνη την ώρα θα περιμένουμε χωρίς να τους ενοχλούμε αλλά πρέπει να μας πούνε ποια είναι εκείνη η ώρα.
Διότι, όλος ο κόσμος και ο ντουνιάς βλέπει ότι αυτή η πολιτική είναι αδιέξοδη και εκείνοι επιμένουν ότι είναι μονόδρομος για τη σωτηρία μας. Ποιες είναι λοιπόν οι κόκκινες γραμμές ΜΑΣ;
Ποιο είναι το σημείο από το οποίο και μετά θα μπορούμε να τους πάρουμε με τις πέτρες; Ας μας πούνε οι ίδιοι.
Δεν πιστεύω να πιστεύουν (που το πιστεύουν) ότι θα μας πούνε συγνώμη λάθος και θα πάνε διακοπές;
Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουν ότι είναι ανέφικτο να μας οδηγήσουν στην καταστροφή και μετά να βάλουν το καπελάκι τους στραβά και να εξαφανιστούν.
Ας ορίσουν λοιπόν εκείνοι από ποιο σημείο με μετά ξεκινούν οι ευθύνες τους.
Δεν θέλουμε να μας πουν πότε θα σταματήσουν, ας μας πότε θεωρούν ότι πρέπει να αρχίσουμε εμείς. Τίμια πράγματα. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου