Το επάγγελμα μου το εξασκώ
στο Κάιρο και τη Δαμασκό
Χρόνους εννιά και πλέον
σαν ένας χαμαιλέων
Πρωί - πρωί χαράματα
κόβω απ’ τον ήλιο γράμματα
Στη γλώσσα που διαβάζουνε...
οι αγράμματοι κι αγιάζουνε
Κατά τις έντεκα παρά
το στήνω μες την αγορά
Πουλάω φως ουράνιο
στίχους απ’ το Κοράνιο
Πουλάω το όχι και το ναι
κι όσα ποτέ δεν είδανε
Στη Λεϊλά στην Λεϊλέ
πουλάω το ροζ και το βιολέ
Στο τζαμί την ώρα που ‘ναι
οι πιστοί και προσκυνούνε
Κάνω κι έρχονται από πέρα
τα ουρί μες τον αέρα
Μια στιγμή στο δειλινό
ρίχνω χρώμα γαλανό
Ύστερα πάνω απ’ τα κάστρα
πάω να καρφώσω τ’ άστρα
Δεν είμαι Μωαμεθανός
ούτε και ανήκω κανενός
Σ’ όσους και να πάω τόπους
ίδιους βρίσκω τους ανθρώπους
Το επάγγελμά μου το εξασκώ
στο Κάιρο και στη Δαμασκό
Χρόνους εννιά και πλέον
σαν ένας χαμαιλέων.
Οδυσσέας Ελύτης « Ποίηση ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου