«Δεν θέλω να υπογράψω αγιογραφία, αλλά όλη την αλήθεια. Οπως την έζησα και την άκουσα από τους συνεργάτες του. Στα γυρίσματα για τον «Μεγαλέξαντρο» πάνω στα βουνά και τα χιόνια το συνεργείο τρέμει από το κρύο και από την πείνα. Η τροφοδοσία της παραγωγής, που την είχε αναλάβει η Φοίβη, μέλλουσα κυρία Αγγελοπούλου,
γινόταν με το σταγονόμετρο. Ετσι κάποιοι από το συνεργείο έγραψαν στον τοίχο «Ο Θόδωρος και η καταραμένη Φοίβη». Τρία λοιπόν τα κουσούρια του: η παροιμιώδης τσιγκουνιά του. Η αθεράπευτη αλαζονεία του. Πράγμα που τον έκανε να μιλάει σχεδόν περιφρονητικά όχι μόνο για τους έλληνες συναδέλφους του, αλλά και για αρκετούς μεγάλους. Και το τρίτο η εμμονή του στο ίδιο αισθητικό μοτίβο. Με αποτέλεσμα οι τελευταίες του ταινίες, αποχυμωμένες από ζωντάνια και ουσία, να θυμίζουν, ως σχήμα, την προσωπική του αισθητική. Όμως ουδείς, ακόμα και ένας Τεό, αλάνθαστος»!
@ Ο Δανίκας δεν μου είναι συμπαθής και απ’ ότι ξέρω και σε πολλούς άλλους αλλά όταν κάποιος λέει την αλήθεια…. ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ… και πρέπει επιτέλους οι Έλληνες να μάθουν να ζουν μαζί της.
Ο Δανίκας… «και λίγα είπε»… όπως σχολίασε μια φίλη μου. Άλλωστε αυτή η επικαιροποιημένη δουλικότητα, κάθε φορά, απέναντι στους «τεράστιους» μας έχει στοιχήσει πολύ ακριβά.
" Σκηνοθέτη", άμα σε χαιρετήσει σκηνοθέτης, σκηνοθέτης δεν γίνεσαι. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου