Ο καινούργιος πολιτικός όρος, «Ντιντισμός», που λανσάρισε ο Φαήλος Κρανιδιώτης μιλώντας για ντιντίδες στο άρθρο του, προκάλεσε ρίγη συγκινήσεως στους μεταέλληνες.
Μέσα στην μαύρη τους απελπισία, η παραμικρή αντίδραση ενάντια στο πολιτικό κατεστημένο προκαλεί απέραντο ενθουσιασμό.
Αρκούν μερικές λέξεις πολιτικά λανθασμένες,
απαγορευμένες στην πολιτική «ξυλοτεχνία» και το πρόσωπο του «παραβάτη» παίρνει την μορφή του τιμωρού ελευθερωτή.
Είναι γεγονός ότι η εποχή προσφέρει ευκαιρίες στους θαρραλέους, ένα πρόβλημα υπάρχει μόνο, δεν υπάρχουν θαρραλέοι.
Η ατάκα του Φαήλου, έκανε σε χρόνο ρεκόρ το γύρο της Ελλάδας και «έπαιξε» σε όλων των «ειδών» τα «κανάλια». Γιατί όμως;
Γιατί εκτός από «απλό μέλος» της Νέας Δημοκρατίας, είναι και φίλος του προέδρου της και ήταν εύκολο να οδηγηθεί να συμμετάσχει στο παιχνίδι των δήθεν «συγκρούσεων» που ο ίδιος καταγγέλλει μέσα από το άρθρο του.
Από την άλλη μεριά όμως το άρθρο του έφτασε σε τόσους αποδέκτες που ούτε στα χειρότερα όνειρά του δεν θα μπορούσε να δει ο Γιακουμάτος που τον φωτογράφισε σαν κολαούζο. Και το άρθρο είναι καλό. Παρόλο που «γενικά μιλάει», θίγει καίρια το πρόβλημα του πολιτικού ελλείμματος και οι ντιντίδες ταράχτηκαν μόνο που και πάλι θα μείνουμε στις λέξεις.
Καλές είναι μεν αλλά οι πράξεις καλύτερες. Αυτά που λέει ο φίλος του Σαμαρά, ο Σαμαράς έπρεπε να τα έχει κάνει. Γιατί χωριό που φαίνεται κολαούζο (οδηγό) μπορεί να μην θέλει, αλλά πρέπει να είσαι σίγουρος ότι το χωριό που βλέπεις είναι αυτό που θέλεις να πας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου