Η εκμετάλλευση του εργασιακού εμφυλίου ήταν τον τελευταίο καιρό το
παιχνίδι των πολιτικών καιροσκόπων που δεν έχαναν ευκαιρία να πάρουν το μέρος
όποιας κατηγορίας εβάλλετω παραπλεύρως, διεκδικώντας εύσημα για την κοινωνική τους ευαισθησία.
Όταν οι αγρότες έκλειναν τους δρόμους ήταν με τους φορτηγατζήδες, όταν οι φορτηγατζήδες έκλειναν τους δρόμους ήταν με τους αγρότες,
όταν η ΠΝΟ έκλεινε τα λιμάνια ήταν με τους κατοίκους των νησιών και πάει λέγοντας.
Οι κοινωνικές ομάδες που διευκόλυναν κάθε φορά, έπαιζαν το παιχνίδι τους και τους αναγόρευαν σε μάγκες από το πουθενά. Η άνοιξη όμως ήταν κοντά και το θέρος ήρθε. Η κυβέρνηση με το «κατεπείγον» και κατεπαίσχυντο νομοσχέδιο που έφερε στη βουλή, εκτός του ότι προσβάλει βάναυσα τους ίδιους τους βουλευτές της, που δεν έχουν το χρόνο να εξετάσουν τι καλούνται να ψηφίσουν, ρίχνει από μόνη της και τα τελευταία συνδικαλιστικά αναχώματα που της είχαν απομείνει.
Περνάει σε αυτό που από καιρό όλοι οι υπουργοί της, ξόρκιζαν ως τον κακό τους δαίμονα, την επονομαζόμενη σύγκρουση με τα σπλάχνα της.
Είναι πλέον εμφανές ότι όπου να ‘ναι θα πέσουν οι μάσκες και αν δεν πέσουν από μόνες τους θα αναγκαστούν να τους τις τραβήξουν οι δικοί τους.
Οι συνδικαλιστές, που στήριξαν με νύχια και δόντια αυτούς που σήμερα σε συνεργασία με το διεθνές και το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, προσπαθούν να τους τα ξεριζώσουν.
Ο κόμπος επιτέλους έφτασε στο χτένι. Τώρα είναι καιρός να καταλάβουν όλοι αυτοί την έννοια της έκφρασης «θα ματώσουμε», που την χρησιμοποιούσαν χαμογελώντας, νομίζοντας ότι αφορά μόνο εμάς. Και αυτή τη φορά επικοινωνιακά παιχνιδάκια δεν θα περάσουν, γιατί αυτοί που θα είναι απέναντι τους, ξέρουν καλά από πού κρατάει η σκούφια του καθενός απ’ αυτούς που υποδύονται την κυβέρνηση. Είναι οι δικοί τους «άνθρωποι» και δυστυχώς όσους ελέφαντες μπορούσαν να καταπιούν, τους έχουν καταπιεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου