Σελίδες

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΙ Ο ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΗΣ.

Δεν φταίνε αυτοί, τόσοι ήτανε, τολμούσες να παραφράσεις τον Αναγνωστάκη και γινόσουν μισάνθρωπος, κομπλεξικός, γραφικότατος.
Ήταν αδύνατον να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι όλοι αυτοί που εμφανίζονταν ως πολιτικές ευφυΐες ήταν ότι πιο αποτυχημένο έχει να επιδείξει η κοινωνία μας σε όλες της τις βαθμίδες.
Ανεξαιρέτως οικονομικής επιφάνειας, από τους πιο πλούσιους, μέχρι τους πιο φτωχούς, αυτοί που είχαν καταφέρει να αναρριχηθούν στα πολιτικά αξιώματα ήταν οι πιο ηλίθιοι.
Ίσως γιατί οι άλλοι έχουν δουλειές να κάνουν, ίσως γιατί ο ηλίθιος δεν νοιώθει ντροπή ακόμα και αν χρειαστεί να εξαπατήσει την μάνα του, πλημμύρισαν την πολιτική ζωή του τόπου κάθε λογής σαλτιμπάγκοι και αρλεκίνοι που είτε είχαν «κληρονομήσει» το χρίσμα, είτε το αποκτούσαν ανελισσόμενοι έρποντας, γλύφοντας και με τα κέρατά τους.
Πραγματικός βόθρος που κάποιοι επέμεναν ότι μύριζε όμορφα.  
Και ξαφνικά ήρθε η σύγκριση. Και σε μια νύχτα, όλοι αυτοί οι πολιτικοί κολοσσοί έγιναν τριπίθαμα ανθρωπάκια μπροστά στα μάτια των άφωνων αφελών που έπιναν νερό στην πολιτική τους ιδιοφυΐα.
Τρόμαξαν οι άνθρωποι και με το δίκιο τους, δεν είναι και λίγο να αποδεικνύεται ακαριαία ότι είσαι πιο βλάκας κι απ’ τον… βλάκα.
Να συνειδητοποιείς ότι υπερασπιζόσουν μια κακοφτιαγμένη μαριονέτα για ηθοποιό αναγνωρισμένης αξίας;
Η κατάρρευση των πολιτικών ανδρεικέλων, προκάλεσε ταυτόχρονα και την κατάρρευση της αυτοπεποίθησης των ψηφοφόρων τους.
Πώς να καταπιείς ότι πίστεψες σε αξίες και οράματα που σου ενέπνευσε ένας πνευματικός κλόουν;
Η γελοιοποίηση τους έγινε ταυτόχρονα και γελοιοποίηση αυτών που τους είχαν πιστέψει, τους είχαν στηρίξει, τους είχαν ψηφίσει και είχαν πείσει και άλλους να το κάνουν.
Τρικυμία στο κεφάλι των αφελών που είχαν καταφέρει να τρομάξουν από βρυχηθμούς αρουραίων, είχαν ποντάρει σε γαϊδούρια ταχύτητας και είχαν αγιοποιήσει κοινούς σωματέμπορους.
Και να που προκύπτει το δίλλημα: να σταθώ στο πλευρό της κυβέρνησης που για πρώτη φορά αμφισβητεί το «σωτήριο» πρόγραμμα των δανειστών ή αυτό σημαίνει αυτομάτως πως παραδέχομαι ότι είμαι βλάκας;
Μετά την προσωρινή αμηχανία, όλα δείχνουν ότι μια τέτοια παραδοχή είναι πιο δύσκολη και από το κούρεμα του χρέους.
Ένας «γνήσιος» Έλληνας, μπορεί να κατηγορηθεί για τα πάντα εκτός από το ότι υπήρξε βλάκας. Θα σταθούμε λοιπόν στον «ύψος» τον περιστάσεων για άλλη μια φορά.
Θα παρακαλέσουμε, κάποιοι ενδομύχως κάποιοι και δημοσίως, να αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις, μπορεί να ανάψουμε και κανένα κερί, μπας και μειωθεί το μέγεθος της βλακείας μας, κι αν χρειαστεί θα ισοσκελίσουμε την καταστροφή  με ένα βαρύ ζεϊμπέκικο.

Έτσι, θα φταίμε και εμείς, θα φταίτε και σεις, θα φταίει και ο Χατζηπετρής. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου