V
Ένα δίχτυ αόρατο συγκρατεί τον ήχο που αποκοίμισε πολλές αλήθειες.
Ανάμεσα στα πορτοκάλια του δειλινού της, γλυστρά η αμφιβολία.
Φυσάει το αμέριμνο στόμα. Η γιορτή του κάνει να λάμπουν οι επιθυμητές επιφάνειες.
Μπορεί να πιστέψει κανείς ως και τον εαυτό του.
Να νιώσει την παρουσία της ηδονής ως μέσ’ στις κόρες των ματιών του.
Των ματιών του που ρέουνε από την πλάτη του έρωτα.
Και βρίσκουνε την παρθενική τους ασέλγεια μέσα στη διάφανη δροσιά της πιο νυχτερινής χλόης μου.
Οδυσσέας Ελύτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου