Μπόρα είναι θα περάσει, έλεγαν οι παππούδες μας, μπόρα είναι θα περάσει μάθαμε να λέμε και εμείς, βάζαμε το κεφάλι κάτω, τραβούσαμε την ανηφόρα κι ύστερα κάποια μέρα που ξημέρωνε καλή, παίρναμε μια ανάσα κι είχαμε κουράγιο να πάμε παρακάτω. Αυτό, οι ξένοι δεν μπορούσαν να μας το συγχωρήσουν με τίποτα.
Αυτοί οι άθλιοι έλεγαν, ότι και να τους κάνεις, χαμπάρι δεν παίρνουνε. Όλο μπόρα είναι θα περάσει λένε και εκεί που τους ρίχνεις κάτω, να τους πάλι όρθιους.
Πιο πολύ απ’ όλους οι Αμερικάνοι ήταν που δεν μπορούσαν να το χωνέψουν αυτό.
Όχι τυχαία, ξέρανε πολύ καλά ότι αυτοί, μια φορά θα πέσουν και δεν πρόκειται να ξανασηκωθούν ποτέ και τα νεύρα τους γίνονταν κρόσσια.
Μπόρα είναι θα περάσει, ε; Είπαν κάποια στιγμή και γέλασαν σαρδόνια. Για στείλτε τους έναν τυφώνα να δούνε τι πάει να πει δαμάσκηνο. Και τον έστειλαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου