Του Μιχάλη Αβατάγγελου
Όσοι είχαν την τύχη να δουλέψουν στο ραδιόφωνο του Πειραιά, την εποχή που
ξεκίνησε να εκπέμπει, θα θυμούνται πάντα με νοσταλγία την αίσθηση που είχαν, ότι πήγαιναν ένα βήμα πιο πέρα την ελευθερία του λόγου.
Η κυβέρνηση, και τότε του ΠΑΣΟΚ, προσπάθησε να κόψει την διάθεση των ελεύθερων φωνών να ακουστούν. Δεν απέτυχε απλώς, κατάφερε να κάνει ήρωες και τους δεξιούς δημάρχους, που είχαν αναλάβει την πρωτοβουλία.
Το όνειρο κράτησε λίγο. Τα επόμενα χρόνια το Κανάλι Ένα, έπεσε κι αυτό θύμα των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων, έγινε δεξαμενή ρουσφετολογικών προσλήψεων και έφτασε στα χαμηλότερα επίπεδα ακροαματικότητας που μπορούσε.
Σήμερα κάτω από την απειλή να κλείσει οριστικά, αν δεν εξαιρεθεί με τροπολογία
από το νομοσχέδιο του «Καλλικράτη», περνάει την χειρότερη περίοδο λειτουργίας από την ίδρυσή του. Με μια διοίκηση υπ’ ατμό, να λειτουργεί με την ψευδαίσθηση ότι διοικεί το BBC, με την ιδιοσυγκρασία ημίτρελης πεθεράς, συναγωνίζεται το
ψυχιατρείο του Δαφνιού και σε πολλές περιπτώσεις το προσπερνάει σαν σταματημένο.
Εργασιακοί εμφύλιοι, απολύσεις που ανακαλούνται, τεράστια πρόστιμα και αποζημιώσεις σε εργαζομένους, επεμβάσεις ρεβανσιστικής λογοκρισίας, μεροληπτικές τοποθετήσεις, αποκρύψεις αμοιβών και διακρίσεις σε «δικούς» και μη, σε ένα σταθμό που ο προϋπολογισμός πλησιάζει τα 3.000.000 ευρώ και η ακροαματικότητα το 0,3%, ξεπερνούν το τραγελαφικό και καρφώνονται με δύναμη πάνω στο λογικό αδιέξοδο. Όλα αυτά είναι σίγουρο πως δεν περνούν από το μυαλό του δημάρχου, όπως δεν περνούσε και το ότι το ΠΑΣΟΚ θα τον «εξόριζε» από τον Πειραιά χωρίς καμία εξήγηση. Διάφοροι υποψήφιοι υπόσχονται διάφορα αλλά δεν είναι στο χέρι τους. Ο κομπλεξικός «Καλλικράτης» δεν θα δεχθεί τροπολογίες και το ελεύθερο ραδιόφωνο θα κλείσει… δυστυχώς σκλαβωμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου