ΤΡΥΦΩΝ.

Ήταν μόνος, ολομόναχος αλλά αποφασισμένος. Μέσα στην νύχτα με βήματα γάτας ανακατεύτηκε με τις σκιές και πλησίασε αργά το στόχο του.

Ο θρυλικός εκδικητής των φοροφυγάδων, πέρασε τοίχο – τοίχο δίπλα από τα ψηλά κτίρια των ολιγαρχών και με φιδίσιες κινήσεις πλησίασε τα άλλα κτίρια των πολυεθνικών. Η νύχτα ήταν ήσυχη αλλά η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη από κάποια αδιευκρίνιστη ένταση. Ήξερε πως υπήρχαν συστήματα ασφαλείας αλλά η εκπαίδευση του ήταν άριστη. Φορούσε μπέρτα που απορροφά τις ακτίνες και αποπροσανατολίζει τους μαγνητικούς ανιχνευτές. Έφτασε στην είσοδο της μεγαλύτερης από τις εταιρίες σκαρφάλωσε στην υδρορροή και κρεμάστηκε ανάποδα από την μαρκίζα. Ένας χοντρός νυχτοφύλακας κοιμόταν του καλού καιρού στο θυρωρείο με τον ασύρματο να κρέμεται στο στήθος του. Κοίταξε με τα ιδικά γυαλιά του την κλειδαριά και κατάλαβε ότι η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Δεν είχε σκοπό να κάνει φασαρία, ήθελε να τους πιάσει στον ύπνο και πήδηξε αθόρυβα στην άλλη πλευρά της εισόδου. Έκανε τον κύκλο και βρέθηκε μέσα στο σκοτάδι στην πίσω πλευρά του κτιρίου. Ίσως να έχουν ξεχάσει κάποια πόρτα ανοιχτή, σκέφτηκε και προχώρησε με προσεκτικά βήματα μέχρι που βρέθηκε πραγματικά μπροστά σε μια πόρτα που ήταν μισάνοιχτη. Έβγαλε από την τσέπη του ένα σπρέι WD 40 και ψέκασε τους μεντεσέδες για να μην τρίξει. Την άνοιξε αργά και προσπάθησε να δει μέσα στο χώρο. Υπήρχαν κάποια μικρά φώτα που άναβαν αλλά χρειάστηκαν να ιδικά γυαλιά νυχτερινής όρασης για να μπορέσει να δει ότι είχε μπει στον υποσταθμό της ΔΕΗ.

Προσπάθησε να ελέγξει τον εκνευρισμό του φέρνοντας στο μυαλό του την εικόνα μιας γκόμενας που είχε στο δημοτικό. Βγήκε και προχώρησε με τις ίδιες κινήσεις κάνοντας τον κύκλο του κτιρίου μέχρι που βρέθηκε ξανά στην κεντρική είσοδο χωρίς να συναντήσει άλλη ανοιχτή πόρτα. Έπρεπε να πάρει αποφάσεις. Πέρασε στην απέναντι μεριά της αυλής και στάθηκε δίπλα στο κορμό ενός δέντρου. Πήρε την στάση γιόγκα που του είχαν μάθει στην σχολή ψυχραιμίας και έμεινε ακίνητος για μερικά λεπτά.

Αυτό ήταν. Τα πράγματα έγιναν ξεκάθαρα στο μυαλό του. Τράβηξε την μπέρτα στην άκρη και περπάτησε με σταθερό βήμα προς την είσοδο και εκεί μέσα στην σιγαλιά της νύχτας μια φωνή εικούσθει … που πας βρε πούστη.