ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ.

Οι υποκριτικές ευαισθησίες των ανθρώπων της «τέχνης και των γραμμάτων» απέναντι στα φαινόμενα της εποχής, έχουνε ξεπεράσει τα όρια της ηλιθιότητας και καλπάζουν προς τον κρετινισμό.

Ενώ παραδέχονται τα αδιέξοδα της κοινωνίας και αντιλαμβάνονται (;) τις αντιδράσεις, επιμένουν ότι μπορεί να βρεθεί μια λύση με το ραβδάκι της καλής νεράιδας.  

Η συσπείρωση των δημοκρατικών δυνάμεων θα είναι η λύση απέναντι στα ακραία φαινόμενα.

Μα οι δημοκρατικές δυνάμεις συσπειρωμένες δεν δημιούργησαν τα αδιέξοδα; Οι δημοκρατικές δυνάμεις δεν υπονόμευσαν την ελληνική οικονομία, την κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη; Οι δημοκρατικές δυνάμεις δεν αυτές που επιχορηγούσαν τους ανθρώπους «της τέχνης και των γραμμάτων» για να μπορούν να αγοράζουν, και να πίνουν, το αμίλητο νερό;

Σφράγισαν το στόμα τους την εποχή που υπήρχαν περιθώρια να κάτι αλλάξει και τώρα, απορούν που η εξουσία τους γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της και μιλάνε δεν μιλάνε, είναι το ένα και το αυτό.

Σώπασαν παρά τις τύψεις που ένιωθαν, αρκετοί απ’ αυτούς, και επέτρεψαν σε τυχοδιώκτες να αναρριχηθούν στην εξουσία, να οργανώσουν την διαπλοκή, να διαμορφώσουν το κράτος πάραγκα του Καραγκιόζη;

Οι δημοκρατικές δυνάμεις άραγε ποιες είναι; Τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου», όπως τα ονομάζει ο Βενιζέλος, του οποίου, ο ίδιος έσπασε το βέλος;

Οι άνθρωποι «της τέχνης και των γραμμάτων» οφείλουν να δείξουν σεβασμό στους πολίτες που δεν ήξεραν με τι κουμάσια είχαν να κάνουν, γιατί δεν τους ενημέρωσαν, και ψήφιζαν τον κάθε σαλτιμπάγκο που έβαζε ο αρχηγός του στο ψηφοδέλτιο.

Γιατί οι άνθρωποι «της τέχνης και των γραμμάτων» συναναστρέφονταν τους σαλτιμπάγκους και ήξεραν τα χάλια τους αλλά οι επιχορηγήσεις και η απλόχερη δημοσιότητα λύγιζαν την αντίδραση.

Οι σαλτιμπάγκοι δεν τρεπόντουσαν καθόλου να πλέξουν το εγκώμιο του «καλλιτέχνη» ακόμα κι αν δεν ήξεραν αν είναι ζωγράφος ή συγγραφέας.

Τώρα οι κύριοι των γραμμάτων και των τεχνών, ας παρακολουθήσουν τα γεγονότα που βοήθησαν να να πάρουν σάρκα και οστά, χωρίς  δήθεν λιποθυμικά επεισόδια και ψυχικές εντάσεις που γελοιοποιούν τις τέχνες και διακωμωδούν τα γράμματα.

Άλλωστε έχουν την οικονομική δυνατότητα πλέον να αυτοεξοριστούν, "ανά πάσα στιγμή", σε κάποια πιο ήσυχη χώρα για να ασχοληθούν απερίσπαστοι με το αντικείμενό τους.