Γράφει ο Μιχάλης Αβατάγγελος
Ο «Καλλικράτης», το όραμα της κυβέρνησης για την τοπική αυτοδιοίκηση, αμέσως μετά τις εκλογές, θα μετατραπεί σε φάντασμα, που θα συνοδεύσει την κηδεία της.
Τα πρόσωπα των υποψηφίων σε δήμους και περιφέρειες, παλαιά, γνωστά αλλά και δια δοκιμής αποτυχημένα, είναι εγγύηση γι’ αυτό.
Ακόμη και εκείνοι που αποφάσισαν να μας απαλλάξουν από την παρουσία τους, φρόντισαν δια του κληρονομικού δικαιώματος, να αφήσουν τους απογόνους στο «πόδι» τους.
Οι λαμπρές εξαιρέσεις, καταδικασμένες εκ των προτέρων στην αποξένωση, είναι τόσο λίγες που είναι μάταιος κόπος να τις αναφέρουμε.
Αλλά, ας πούμε ότι οι πολίτες, είτε από άγνοια, είτε από αδιαφορία, είτε από κεκτημένη κομματική «ταχύτητα», κάνουν συνεχώς το ίδιο λάθος. Οι οραματιστές του «Καλλικράτη» πως πίστεψαν ότι θα μάθουν σε παλαιούς γαϊδάρους, καινούργια
περπατησιά; Πως αποφάσισαν να αναθέσουν την υλοποίηση του οράματός τους σε διαπιστωμένα ανεπαρκείς; Κάτι άλλο συμβαίνει λοιπόν.
Όχι μόνο γνωρίζουν εκ των προτέρων την εξασφαλισμένη αποτυχία του εγχειρήματος αλλά σε αυτήν προσβλέπουν.
Η τοπική αυτοδιοίκηση, ακόμα και με τον τρόπο που υπολειτουργεί στο σύνολό της, είναι ένας δημοκρατικός θεσμός και πρέπει να καταργηθεί. Οι «οραματιστές» δεν μπορούν να την πυροβολήσουν δημοσίως και αποφάσισαν να προκαλέσουν το θάνατό της δια της ασφυξίας.
Οι περιφερειακοί φωστήρες, δεν τα κατάφεραν όταν λεφτά υπήρχαν, πως θα τα καταφέρουν σήμερα αποκλεισμένοι από τα δάνεια και με τη στρόφιγγα του κράτους απλώς να στάζει;
Τελικά, όποιος και να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, εκείνοι που θα είναι από χέρι χαμένοι, είμαστε εμείς. Θα μου πείτε, γιατί να μην σωπάσουμε τότε, μπροστά στην προδιαγεγραμμένη μας μοίρα, κι ότι βρέχει ας κατεβάσει; Για το ονόρε φίλοι μου, για
το αρχαίο εκείνο: αισχρόν γαρ το σιγείν… της πόλης αδικουμένης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου