Μαζώχτηκαν δημιουργοί να κάνουνε γιουρούσι,
στην ΑΕΠΙ που σκόρπαγε τα γρόσια τους σε σούσι.
Μετρήθηκαν ζυγίστηκαν και απ’ το πολύ γινάτι
εβρέθηκαν όλοι μαζί τέσσερα δράμια σκάρτοι.
Είμαστε όλοι σαν γροθιά έλεγε ο εις στον άλλον
κι είχανε πίστη φοβερή και έναν θυμόν μεγάλον
Μα ένας δεν το πίστευε κι ο άλλος το σκεφτόταν
κι ύστερα όταν νύχτωνε ο τρίτος χασμουριόταν
Και μια και δυο επήγανε και φτιάξαν σωματείο
μα πριν αλέκτωρ κρώξει τρεις, το ένα γίναν δύο
Το ένα ήταν επίσημο μα και το άλλο επίσης
μπορούσες όποιον ήθελες να πας και να ρωτήσεις.
Και ρώτησε η κυβέρνηση ποιόνανε να πιστέψω
θέλω να βγάλω διάταγμα να σας νοικοκυρέψω.
Κι όλοι φωνάξανε εμείς ξέρουμε την αλήθεια
τους άλλους θα πιστέψετε που λένε παραμύθια
Κι ανέλαβε η
κυβέρνηση τον γόρδιο να λύσει
αλλά κι αυτή ποτέ ξανά δεν είχε κυβερνήσει
Το πήγαινε το διάταγμα και το ‘φερνε στο πιάτο
της έπεφτε, το σήκωνε, και νάτο πάλι κάτω
Κι έτσι επρότεινε ο υπουργός μια Σολομώντεια λύση
το νήπιο που σπάραζε στα δυο να το χωρίσει
Να πάρει το κομμάτι του το κάθε σωματείο
να ενωθούν κι η ΑΕΠΙ να έχει και τα δύο.
Το έφεραν εις την Βουλή το διάταγμα εκείνο
που πρότεινε για το λαιμό να παίρνουμε κινίνο
κι έπιασε μια επιτροπή για να το διορθώσει
που δεν κοιτούσε να σωθεί ήθελενα μας σώσει
Κι ώσπου να πει ο πρόεδρος στον γραμματέα τι τρέχει
ήρθε ο χειμώνας κι άρχισε ολημερίς να βρέχει
κι ώσπου να πουν οι βουλευτές το ένα και το άλλο
έπεσε κι η κυβέρνηση και πήγαμε στο διάλο
Μιχάλης Αβατάγγελος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου