ΑΜΦΙΠΟΛΗ ΚΑΙ ΑΜΦΙΛΟΓΟΙ.

Πόσες κραυγαλέες ανακρίβειες πρέπει να ακούσουμε ακόμα από υποτιθέμενους επιστήμονες για να τους πάρουμε με τις πέτρες;

Πόσες εικασίες από επίσημα χείλη που ανασκευάζονται στην συνέχεια με παιδαριώδη

τρόπο, για να τους πάρουμε με τα μάρμαρα;

Οι ίδιοι που λένε ότι πρέπει να περιμένουμε το πέρας της ανασκαφής για να βγάλουμε συμπεράσματα, οι ίδιοι ρισκάρουν «επιστημονικές» εκτιμήσεις που διαψεύδονται άμεσα από τα ίδια τα ευρήματα.

Από την μια μιλάνε για το κύρος της επιστημονικής κοινότητας και από την άλλη

προχωράνε σε συμπεράσματα που ούτε ένας ερασιτέχνης παρατηρητής  θα διακινδύνευε.

Μιλάμε για κραυγαλέες αρχαιολογικές και τεχνικές ανακρίβειες που και ένας μαθητής δημοτικού θα μπορούσε να αποφύγει αν σκεπτόταν πάνω από πέντε λεπτά.

Δεν μιλάω για τους «περιφερειακούς» αναλυτές των καναλιών αλλά για τις επίσημες εκδοχές που από την αρχή αυτού του αρχαιολογικού σίριαλ έχουν ακουστεί και μας έχουν αφήσει λιγότερα μαλλιά στο κεφάλι.

Πως είναι δυνατόν άνθρωποι που ασχολούνται τόσα χρόνια με το αντικείμενο να μην αντιλαμβάνονται έστω και εμπειρικά τι προηγήθηκε και τι ακολούθησε χρονικά ή να προσπαθούν να μας πείσουν ότι κάποιος έκανε όλο αυτό το οικοδόμημα και μετά το γέμισε άμμο και το σκέπασε από πάνω με χώμα για να μην το βλέπει κανείς ή ακόμα χειρότερα ότι η άμμος ήταν μέρος της στατικής του οικοδομήματος;

Έτσι κι αλλιώς, είναι τυμβωρύχοι, επίσημοι και νόμιμοι αλλά τυμβωρύχοι, ας μην βροντοφωνάζουν προς όλες τις κατευθύνσεις ότι είναι και ασήμαντοι και ανεπαρκείς.