ΚΟΨΕ ΦΑΤΣΑ ΚΑΙ ΒΓΑΛΕ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.

Με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση θυμήθηκα το γνωστό «κόψε φάτσα και βγάλε συμπέρασμα» και τον παππού μου από τον οποίο το άκουσα για πρώτη φορά.

Αυτός ήταν που με έβαλε στην διαδικασία να παρατηρώ τις φυσιογνωμίες των ανθρώπων και να καταγράφω την σχέση που είχαν με την προσωπικότητά τους.

Το «παιχνίδι» του παππού με τον εγγονό, μάλιστα, ήταν να συμφωνούμε σιωπηλά όταν επιβεβαιώνονταν τα συμπεράσματα που είχαμε βγάλει, με ένα κλείσιμο του ματιού.

Από τότε απέκτησα ένα είδος εμμονής με τις φυσιογνωμίες των ανθρώπων και στην διάρκεια των χρόνων, εκπαιδεύτηκα.

Η γλώσσα που μιλάει το πρόσωπο 

αλλά και το σώμα των ανθρώπων απεδείχθη ιδιαίτερα αποκαλυπτική και μπορώ να πω ότι ελάχιστες φορές έχω πέσει έξω.

Τόσο λίγες που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.  

Παρατηρώντας τα πρόσωπα που τα τελευταία χρόνια βρίσκονται στην κυβέρνηση, η πρώτη μου αντίδραση είναι τα γέλια αλλά το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο, ο τρόμος.

Άνθρωποι που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα τους έδινες σκύλο να τον περάσουν τον δρόμο, έχουν στα χέρια τους την μοίρα αυτής της χώρας.

Καρπαζοεισπράκτορες των μαθητικών τους χρόνων, κακοαναθρεμμένοι βουτυρομπεμπέδες του χειρότερου είδους, ανίκανοι να πάρουν αποφάσεις ακόμα και για προσωπικά τους ζητήματα, υποδύονται τους φωτισμένους πολιτικούς που με παρρησία δίνουν τον αγώνα για την σωτηρία της χώρας.

Ξεκαρδιστικό από την μια μεριά και τρομακτικό από την άλλη καθώς οι αποφάσεις τους εκτός από κωμικές που είναι, διαψεύδονται ακαριαία προκαλώντας τεράστιες ζημιές σχεδόν στο σύνολο των κοινωνικών κατηγοριών.

Εξαιρούνται βέβαια οι κατηγορίες που συνεχίζουν να τους καρπαζώνουν από τον καιρό που ήταν παιδιά.

Αυτοί δηλαδή που τους υπαγορεύουν τις αποφάσεις και γελάνε με το θράσος τους να προσπαθούν να τις φέρουν σε πέρας, παρά το ότι γελοιοποιούνται συνεχώς.

Οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» δηλαδή του υπουργού οικονομικών που χρησιμοποιεί τον όρο για άλλους, ενώ ο ίδιος εκτελεί εντολές με κίνδυνο να βρεθεί σιδηροδέσμιος για το υπόλοιπο της ζωής του.

Εγώ πάντως με την εμμονή μου στις φυσιογνωμίες, τους βλέπω και τρομάζω. Τώρα αν υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν τον Σαμαρά και κοιμούνται ήσυχοι, τον Βενιζέλο και λένε, εντάξει είμαστε, τον Στουρνάρα και περιμένουν να μειωθεί το έλλειμμα, τον Χατζηδάκη και περιμένουν ανάπτυξη, τι να πω,  μήπως να ρίχνανε μια ματιά στον καθρέφτη;