ΑΙΓΑΙΟ.

Της θάλασσας των ποιητών δεν της πρέπει

Υγρός τάφος κυνηγημένων να γίνει

Την άμμο της να την φιλάνε παγωμένα χείλια

Τα βότσαλά της να τα κρατάνε κοκαλωμένες παλάμες

Της θάλασσας των ποιητών δεν της πρέπει

Τα βράχια της να τα χαϊδεύει ματωμένα ο ήλιος

Να σβήνει η εικόνα της σ’ ανήμπορα βλέμματα

Να κουβαλάει το μελτέμι την τελευταία πνοή των ανθρώπων

Της θάλασσας των ποιητών δεν της πρέπει

Το νερό της να το πίνουν για θάνατο

Ο θάνατος δεν μπορεί να είναι γαλάζιος

Μ.Α.