ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ.

Το «αφήγημα» είναι η καινούργια λέξη στα στόματα πολιτικών και δημοσιογράφων που θα έχετε προσέξει ασφαλώς ότι τελευταία την χρησιμοποιούν παρ’ ολίγον οι πάντες.

Είναι «εφεύρεση» του γνωστού Ευάγγελου Βενιζέλου, που εξαφάνισε το ΠΑΣΟΚ και αφανίστηκε ο ίδιος.

Ποιος είναι όμως ο ορισμός του αφηγήματος;

Το λεξικό λέει ότι το αφήγημα είναι μια πράξη επικοινωνίας με την οποία παρουσιάζεται προφορικά ή γραπτά μια σειρά πραγματικών ή πλασματικών γεγονότων.

Με πολύ απλά λόγια, πρόκειται για το γνωστό σε όλους μας παραμύθι που μπορεί να έχει δράκο μπορεί και όχι.

Τι ζήλεψαν όμως όλοι αυτοί από το «αφήγημα» του Βενιζέλου και το ιδιοποιήθηκαν;

Μα την ειλικρίνεια αγαπητοί μου.

Αυτός που «αφηγείται» κάτι είναι εκ του ορισμού ειλικρινής αφού του επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει αλήθειες και ψέματα ταυτόχρονα, να ανακατέψει ακριβείς πληροφορίες με δημιουργήματα της φαντασίας του, να τσουβαλιάσει μύθο και πραγματικότητα, και να μην τον παρεξηγήσει κανείς. Πρόκειται για αφήγημα.

Δεν είναι καμιά πολιτική θέση που μπορεί να την ακούσει ο άλλος και να σε πάρει με τις πέτρες.

Ο πονηρός Βενιζέλος κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να ονομάζει πολιτική θέση τις αρλούμπες που έλεγε και το γύρισε στο αφήγημα.

Οι «πονηροί Βενιζέλοι» τσίμπησαν. Εμείς θα υποστηρίζουμε το αφήγημά μας και σε όποιον μας πει τι είναι αυτές οι ανοησίες που λες, θα απαντάμε, αυτό είναι κύριε το δικό μου αφήγημα άμα θέλετε μπορείτε να πείτε και σεις το δικό σας.

Έτσι πάμε πλέον προς τις καινούργιες εκλογές με αφηγήματα από όλες τις πλευρές

χωρίς να υπάρχει ούτε ένας που να μπορείς να τον πάρεις στα σοβαρά.

Και μην μου πείτε πλέον ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, γιατί θα ζητήσω να μου υποδείξετε ΕΝΑΝ που δεν είναι ίδιος με τους άλλους και δεν θα βρείτε ΚΑΝΕΝΑΝ.