ΠΕΡΙ ΖΩΗΣ (ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ).

Την Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν την συμπαθούν καμιά εικοσαριά αναρχικοί από τον «Ρουβίκωνα» όπως πολύ θα ήθελαν οι πανικόβλητοι πολιτικοί αναλυτές.

Την συμπαθούν όλοι οι Έλληνες που το μυαλό τους έχει μέσα κάτι παραπάνω από

από τα πάσης φύσεως συμφέροντα.

Την συμπαθούν όσοι ξέρουν ότι Δημοκρατία δεν σημαίνει ασυδοσία. Όσοι ξέρουν ότι η Δημοκρατία στην εφαρμογή της, είναι σκληρό πολίτευμα, πολλές φορές πιο σκληρό

και από άλλα που έχουν το όνομα.

Όταν μιλάνε βέβαια οι πολιτικοί για Δημοκρατία, εννοούν αυτό το μόρφωμα που καταστρατηγεί νόμους και κοινωνικές συμφωνίες για να μπορέσει να θρέψει το παρακράτος που με την σειρά του στηρίζει τις φαύλες κυβερνήσεις.

Η κ. Κωνσταντοπούλου προσπαθεί να πει στους Έλληνες ότι η Δημοκρατία στηρίζεται σε κανόνες, που και άλλοι «δημοκράτες» στο παρελθόν τους έγραψαν στα παλαιά τους υποδήματα και βρέθηκαν σε κρατητήρια, εξορίες και ξερονήσια.

Αν χρησιμοποιεί καλό ή κακό τρόπο για να το κάνει, δεν έχει καμία σημασία.

Όπως ακριβώς όταν κάποιος να σου λέει να φύγεις από κάτω γιατί πέφτει το ταβάνι.

Όταν γλυτώσεις δεν θυμώνεις μαζί τους επειδή δεν σου το είπε ευγενικά.

Η κ. Κωνσταντοπούλου λέει την αλήθεια και όταν κάποιος σου λέει την αλήθεια και συ νευριάζεις με τον τρόπο που στην λέει ή ανόητος είσαι ή πληρωμένος.

Όσοι Έλληνες έχουνε μνήμη θυμούνται πολύ καλά τα ανδρείκελα που παρέλασαν τόσα χρόνια από την θέση του Προέδρου της Βουλής προσβάλλοντας με τα καμώματά τους και το πολίτευμα και τους πολίτες και παραμένουν περιγέλαστοι αλλά ασυνείδητοι ακόμα.

Δεν ξέρω αν θα αντέξει την πίεση που της ασκείται απ’ όλες πλέον τις μεριές, δεν ξέρω αν θα παραμείνει στην θέση της ή όχι, ξέρω όμως ότι  όλοι αυτοί που της επιτίθενται νιώθουνε κάτι βαθιά μέσα τους, που είναι ντροπή, αλλά δυστυχώς αγνοούν το συναίσθημα.