Ο ΦΤΩΧΟΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.

Ο φτωχοδιάβολος, από την ανυπόληπτη Ψωροκώσταινα, ρίχνοντας «κάτι πρόχειρο επάνω του» πετάχτηκε μέχρι τις Βρυξέλλες και ύψωσε το ανάστημά του στους μεγαλόσχημους κουραμπιέδες που έμειναν άφωνοι από το «θράσος» του. Η αυτοπεποίθηση τους πήγε περίπατο.

Στον κύκλο των εντεταλμένων μαριονεττών, η εικόνα των ισχυρών ανδρών που δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους, θόλωσε.

Αμφισβητώντας την παντοκρατορία της Γερμανίας αλλά και την επάρκεια του Σόιμπλε και λέγοντας ψεύτη τον Ντάιζεμπλουμ, τους ξεκρέμασε τα μετάλλια που είχαν κρεμάσει στο πέτο και τα δάγκωσε μπροστά σε όλους αποδεικνύοντας ότι είναι από σοκολάτα.

Αλλά όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, δεν έκανε τίποτα το τρομερό ο Γιάννης με το ένα ν.  Η στάση που κράτησε στην πραγματικότητα ήταν μονόδρομος.

Το σπίτι του καιγόταν. Μπορούσε να κλάψει, να παρακαλέσει, ή να χορέψει. Τα δύο πρώτα τα είχαν κάνει οι προηγούμενοι. Ο Βαρουφάκης χόρεψε.

Τα νεύρα των απανταχού κομπλεξικών, εντός και εκτός της χώρας έγιναν κρόσσια.

Ο Βαρουφάκης χόρεψε αλλά κάποιοι ΑΛΛΟΙ,  ήξεραν ότι ο Βαρουφάκης θα χορέψει και όχι μόνο τον άφησαν να το κάνει αλλά χαμηλά, κάτω από τις συνομιλίες που έκαναν μεταξύ τους, άφηναν τον Ζορμπά του Θεοδωράκη να ακούγεται αχνά, ανάμεσα στις τεχνικές διατυπώσεις και τις μεταφραστικές ακροβασίες. Ίσως σε κάποια σημεία να του κράταγαν και με παλαμάκια το ρυθμό.

Αυτούς τους ΑΛΛΟΥΣ πρέπει να τους πάρουμε στα σοβαρά.