(Δημήτρης Αβραμόπουλος προς Έλληνες ομογενείς του Σικάγου).
«Βιώνουμε και εμείς έναν ιδιότυπο πόλεμο μόνο που αυτός δεν
καταστρέφει κτήρια δε σκοτώνει ανθρώπους. Βιώνουμε έναν πόλεμο που όμως σκοτώνει κατακτήσεις, όνειρα
και ελπίδες».
Για κάτσε ρε Μήτσο…
… «και εμείς»; Δηλαδή και ποιοι άλλοι; … «που όμως»; Το, που
όμως, που κολλάει;
Ασύντακτος ο ποιητής αλλά δεν φτάνει αυτό. Ο ποιητής έχει
και προβλήματα όρασης. Ούτε ερείπια βλέπει, ούτε νεκρούς. Τα ρημαγμένα από την
εγκατάλειψη κτήρια και τους εκατοντάδες αυτόχειρες, τους θεωρεί πλαίσιο του έργου
που απεικονίζει νεκρές κατακτήσεις, όνειρα και ελπίδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου