ΑΝΑ(Ν)ΤΡΟΠΗ

Και οι κυβερνήσεις έχουν τους πολίτες που τους αξίζουν. 

ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ.

Τι μπορείς να πεις στον Σαμαρά; Ότι αυτό δεν είναι σταθερότητα;

Είναι η σταθερότητα που σου αξίζει απαντάει και πολύ σωστά κάνει… αν σου άξιζε κάποια άλλη θα την είχες.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ.

Το μήνυμα που έστειλε η κάλπη είναι ένα…

ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝΕ ΚΑΝΕΙ. 

ΛΕΜΕ:

Κύριε Μώραλη μην προσπαθείτε να πείσετε εμάς ότι θα είστε δήμαρχος... τον Μαρινάκη πρέπει να πείσετε. 

ΕΛΙΑ… ΑΠΟ ΒΟΕΙΟ… ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

Τίποτα άλλο, αυτό. 

ΑΝΤΙ - ΒΑΣΙΛΕΑΣ.

Ο αντιβασιλέας δεν είναι μόνο γυμνός… είναι και χοντρός και νεκρός και έχει αρχίσει να μυρίζει κιόλας. 

ΟΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ.

Όλη τη νύχτα τρέχαμε και το πρωί μας πιάσανε. 

(Του ποιητή της διπλανής πόρτας).

ΚΑΙ ΟΜΩΣ…

«Κάποια στιγμή μέχρι και ο Ιησούς πήρε το φραγγέλιο».

«Θέλουν να καταστραφεί το ΠΑΣΟΚ να καταστραφεί η ΕΛΙΑ,  να πέσει η κυβέρνηση, να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές χωρίς στρατηγική, χωρίς στόχους, γιατί κάποιοι θέλουν να αμφισβητήσουν εμένα».

«Απέχουμε λίγες μέρες από το Πάσχα».

... ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΙΠΕ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΝΙ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΚΟΜΑ ΧΩΡΙΣ ΖΟΥΡΛΟΜΑΝΔΥΑ. 

ΜΩΡΑΛΗ ΚΑΙ ΤΡΙΣ ΑΛΙ.

Λέει πως αν χρειαστεί να έρθει σε ρήξη με τους Δημοτικούς του Συμβούλους, θα το κάνει. Εμάς όταν το ακούμε γιατί μας πιάνουν τα γέλια; 

ΓΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΣ.

Έχω να πω στους συμπαθείς Μανιάτες ότι τον Κώδικα Τιμής τον διαβάζουν ανάποδα. Μια χαρά τους πούλησε ο Καλαματιανός και την «φάγανε» ότι τους φταίνε άλλοι.

@ Για Μανιάτες είπαμε, ξέρουν αυτοί. 

ΣΩΤΗΡΕΣ Α.Ε.

«Θα σας σώσουμε ακόμα και αν χρειαστεί να πεθάνετε». 

ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ Ο ΑΦΘΩΝΙΤΗΣ.

Είπε:

«Μην ενθουσιάζεστε με τις δημοσκοπήσεις, οι ηλίθιοι μπορεί να φεύγουν αλλά η ηλιθιότητα είναι πάντα εδώ». 

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;

Του Μιχάλη Α. 

Δεν βρίσκω λέξεις για να ξεκινήσω. Κοιτάζω την σκοτεινή τηλεόραση και ακούω τον θόρυβο του δρόμου ανάβοντας το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Ξέρω πως αν την ανοίξω θα πλημμυρίσει το σπίτι με άναρθρα ουρλιαχτά, θλιβερές μεγαλοστομίες και αγαναχτισμένες υποσχέσεις υποψηφίων ευρωβουλευτών, δημάρχων, κομματαρχών, συμβούλων, προέδρων και αντιπροέδρων. Δεν τολμώ να ακουμπήσω το κοντρόλ.

Είχα μια άσχημη μέρα. Χρειάστηκε να επισκεφθώ ένα νοσοκομείο σε μέρα εφημερίας και να κοιτάξω για άλλη μια φορά την κοινωνική πραγματικότητα κατάματα. Κι άλλο τσιγάρο. Και σιωπή. Στο κεφάλι μου έχει καρφωθεί μια έκφραση που φεύγει και ξανάρχεται συνεχώς, «τι συμβαίνει»; 

Ναι με αυτή την έκφραση θα ξεκινήσω. Τι συμβαίνει;

 Τι είναι αυτό το πράγμα που ζούμε; Τι πολίτες είναι αυτοί και ποιας χώρας; Που οφείλεται αυτή η ομαδική παράκρουση που βιώνουμε; Πως γίνεται να είναι τόσες χιλιάδες ανθρώπων εκτός τόπου και χρόνου;

Πως γίνεται μια ολόκληρη κοινωνία να σου δίνει την εντύπωση...