ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ.

Το ξέρουν όλοι ότι ο Παπακωνσταντίνου είναι στην Ολλανδία αλλά μιλάνε γι’ αυτόν σαν να είναι στα Πατήσια και θα πάνε να τον φέρουνε. Είναι σίγουροι οι λατρευτοί δημοσιογράφοι ότι θα γυρίσει από τις διακοπές για να μπει στον τάφο του;  

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

Να υπάρχεις Ελληνικός δηλώνει τέσσερις τρόπους συμπεριφοράς.

Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από τη φύση. Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.

Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης. Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.

Ότι αποθεώνεις την εμορφιά. Γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν τον νου σου και φθαρτή σαν την σάρκα σου.
Και κυρίως αυτό. Ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πως αλλιώς; Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν. 

 

ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΣΕ ΥΠΗΡΕΣΙΑ.

«Όταν κλέβεις την εφορία είναι σαν να κλέβεις τον εαυτό σου» μας λέει γνωστός διανοούμενος, των καναλιών και φέρνει για παράδειγμα πολίτες άλλων χωρών που δεν διανοούνται να φοροδιαφύγουν. Θαυμάσιος ο υπηρέτης του πνεύματος ε; Μόνο που παραβλέπει ότι ο έλληνας κλέβει την εφορία για να σώσει το τομάρι του. Ξεχνάει πως το θαυμάσιο κράτος μας, προσπαθεί να κρεμάσει τους πολίτες του στον ήλιο αλατισμένους για να τους ξεράνει.

Να αλλάξουμε νοοτροπία, μας λέει ο εξαίρετος και μάλιστα θεωρεί την κρίση μια θαυμάσια ευκαιρία. Μονάχα που νοοτροπία, σου αλλάζει η παιδεία, που δεν την έχασε κανείς για να την βρει αυτός, και όχι η πενία.

ΜΗΝ ΑΠΟΡΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ.

Στην πραγματικότητα ο Βενιζέλος έχει αυτοκτονήσει πολιτικά από την ημέρα που πήγε στο Ζάππειο και δήλωσε παρών.

Εκεί ήταν που απέδειξε ότι όχι μόνο δεν έχει πολιτική ευφυΐα  αλλά ούτε καν κάποια στοιχειώδη πολιτική λογική.

Ο Παπανδρέου είχε χάσει τις εκλογές και ίσως ήταν θέμα ωρών η παραίτησή του.

Η πολιτική αφέλεια του Βενιζέλου να προκαλέσει τον Παπανδρέου και να του δώσει σανίδα για να κρατηθεί, δεν στάθηκε μοιραία μόνο για εκείνον αλλά και για την Ελλάδα.

Έδωσε ρόλο στον Παπανδρέου που περπατούσε με σταθερό βήμα προς την ανυπαρξία και τρόπο να παραμείνει στην πολιτική σκηνή. Αν δεν υπήρχε ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου δεν θα γινόταν ποτέ πρωθυπουργός. Χάρη στο Ευάγγελο, όμως όχι μόνο έγινε πρωθυπουργός αλλά έβαλε και την Ελλάδα σε αυτή την απίστευτη περιπέτεια.

Μέχρι την ημέρα του Ζαππείου, δεν είχε χρειαστεί ποτέ να πάρει πολιτικές αποφάσεις και όσες πήρε από κει και μετά χρειάζεται μεγάλη ευγένεια για να της χαρακτηρίσεις γκάφες. Πρόκειται για πολιτικά Βατερλό που διαδέχονταν το ένα το άλλο.

Ακόμα και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες που πήρε την εποχή που απολάμβανε της υπουργικής ασυλίας, είναι τόσο παιδαριωδώς πελατειακές που ακόμα και οι ευνοημένοι τις χρησιμοποιούν για ανέκδοτα.  

Ο Βενιζέλος, παρότι πολλοί πιστεύουν το αντίθετο, δεν υπήρξε ποτέ πολιτικός. Δεν τα κατάφερε ούτε με τις διενέξεις, ούτε με τις συμμαχίες και τα επικοινωνιακά του ευρήματα θα μείνουν παραδείγματα προς αποφυγή.

Αλαζόνας και εκρηκτικός αλλά πάντα προβλέψιμος ηττήθηκε κατά κράτος και από τους πιο εύκολους αντιπάλους. Όπως συμβαίνει με όλους όσους δεν καταλαβαίνουν ότι: «ο πιο καλός τους φίλος και ο πιο κακός εχθρός τους, είναι ο εαυτός τους».

ΜΗΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΠΑΣΟΚ.

 Έτσι; Μην ντρέπεστε.

 Να κάνετε την προσευχή σας και να πλαγιάζετε νωρίς.

ΑΝ.

Αν οι Έλληνες μπορούσαν να γνωρίσουν προσωπικά τον Στουρνάρα και τους συνεργάτες του, J, την επόμενη τεράστια συγκέντρωση δεν θα την έκαναν στο Σύνταγμα αλλά στο Φάληρο και θα έπεφταν όλοι μαζί να πνιγούν.

ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ.

Οι υποκριτικές ευαισθησίες των ανθρώπων της «τέχνης και των γραμμάτων» απέναντι στα φαινόμενα της εποχής, έχουνε ξεπεράσει τα όρια της ηλιθιότητας και καλπάζουν προς τον κρετινισμό.

Ενώ παραδέχονται τα αδιέξοδα της κοινωνίας και αντιλαμβάνονται (;) τις αντιδράσεις, επιμένουν ότι μπορεί να βρεθεί μια λύση με το ραβδάκι της καλής νεράιδας.  

Η συσπείρωση των δημοκρατικών δυνάμεων θα είναι η λύση απέναντι στα ακραία φαινόμενα.

Μα οι δημοκρατικές δυνάμεις συσπειρωμένες δεν δημιούργησαν τα αδιέξοδα; Οι δημοκρατικές δυνάμεις δεν υπονόμευσαν την ελληνική οικονομία, την κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη; Οι δημοκρατικές δυνάμεις δεν αυτές που επιχορηγούσαν τους ανθρώπους «της τέχνης και των γραμμάτων» για να μπορούν να αγοράζουν, και να πίνουν, το αμίλητο νερό;

Σφράγισαν το στόμα τους την εποχή που υπήρχαν περιθώρια να κάτι αλλάξει και τώρα, απορούν που η εξουσία τους γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της και μιλάνε δεν μιλάνε, είναι το ένα και το αυτό.

Σώπασαν παρά τις τύψεις που ένιωθαν, αρκετοί απ’ αυτούς, και επέτρεψαν σε τυχοδιώκτες να αναρριχηθούν στην εξουσία, να οργανώσουν την διαπλοκή, να διαμορφώσουν το κράτος πάραγκα του Καραγκιόζη;

Οι δημοκρατικές δυνάμεις άραγε ποιες είναι; Τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου», όπως τα ονομάζει ο Βενιζέλος, του οποίου, ο ίδιος έσπασε το βέλος;

Οι άνθρωποι «της τέχνης και των γραμμάτων» οφείλουν να δείξουν σεβασμό στους πολίτες που δεν ήξεραν με τι κουμάσια είχαν να κάνουν, γιατί δεν τους ενημέρωσαν, και ψήφιζαν τον κάθε σαλτιμπάγκο που έβαζε ο αρχηγός του στο ψηφοδέλτιο.

Γιατί οι άνθρωποι «της τέχνης και των γραμμάτων» συναναστρέφονταν τους σαλτιμπάγκους και ήξεραν τα χάλια τους αλλά οι επιχορηγήσεις και η απλόχερη δημοσιότητα λύγιζαν την αντίδραση.

Οι σαλτιμπάγκοι δεν τρεπόντουσαν καθόλου να πλέξουν το εγκώμιο του «καλλιτέχνη» ακόμα κι αν δεν ήξεραν αν είναι ζωγράφος ή συγγραφέας.

Τώρα οι κύριοι των γραμμάτων και των τεχνών, ας παρακολουθήσουν τα γεγονότα που βοήθησαν να να πάρουν σάρκα και οστά, χωρίς  δήθεν λιποθυμικά επεισόδια και ψυχικές εντάσεις που γελοιοποιούν τις τέχνες και διακωμωδούν τα γράμματα.

Άλλωστε έχουν την οικονομική δυνατότητα πλέον να αυτοεξοριστούν, "ανά πάσα στιγμή", σε κάποια πιο ήσυχη χώρα για να ασχοληθούν απερίσπαστοι με το αντικείμενό τους.